İstanbul'a İlk Mektup'a Yanıt

Aradın.

En son ben aradığım için işte bak sen de kaçtın.

Sürem bittiği için bana ayrılan dinlence salonunda yatıya da kalmam gerekti ve seninle o vapur iskelesi kahvesi balkonunda ateş gibi bir havada deliler gibi buhar soluyup çaydanlık üfleyerek kahve içtik.

Sohbet nasıldı hatırlamıyorum, çünkü orda ben yoktumla orada değildim arası bir yerdeydim, sen çiçekler ararken bir çocuk yeteneklerini keşif festivaline.

Çok az şehrimiz oldu olmasına fakat elimizdeki neden bu kent. Bir İstanbul ve bu mektubu ben ona yazdığım ilk mektuba karşı bir yanıt olarak yazarken "Hayat geçti! Hayat geçti!" diye bağırmak istiyorum bu kentten Ankara'ya giden her trenin, ekspresin ardından.

Seni aramayı unutmadım hayır. Seni aradığımı unuttum.

Seni sevmeyi unutmadım. Seni sevdiğimi unuttum.

Seni öpmeyi unutmadım. Beni öptüğünü unuttum.

Bazen geliyorlar. Kalan yokken. Kalıcı hasar ve hasat tespiti yapmalı demeye dilleri varmıyor. Sözlerinin ardında yürek yakan masum aşk arayışları.

Aynı peronda bile değiliz 

Temmuz-Ağustos 2023